![](https://britonia.gal/wp-content/uploads/2022/01/10.-Principais-dufusionismos-culturais-do-Bronce-final-1250-750-a.C.-Carlos-Quiles-14.01.2021-Detalle-1024x492.jpg)
Ata o momento, as augas atlánticas legaron unha cantidade moito menor de restos de embarcacións prehistóricas, atopándose as máis antigas estruturas de madeira (finais II milenio a.C.) en contornas fluviais e estuarios de Inglaterra. No resto do atlántico non se coñecen embarcacións semellantes durante a Idade do Bronce, polo que todo apunta a que as redes atlánticas do Bronce Final II comezaron no sur de Inglaterra e o noroeste de Francia entre o século IX e o 900 a.C. A Península Ibérica integraríase nestas relacións marítimas durante o Bronce Final III (entre o 900 e o 750 a.C.) debido seguramente á chegada dos fenicios no século X a.C. ó suroeste peninsular (así o evidencia o influxo do Mediterráneo oriental no ‘tholos’ de Roca do Casal do Meiro). Alí florecería a sociedade tartésica, cuxas innovacións e simboloxía se estenderían tanto por terra coma por mar ó resto do occidente peninsular. As embarcacións representadas nuns petróglifos de Auga dos Cebros (Oia, Pontevedra), de tipoloxía Mediterránea, constatan a chegada desta nova tecnoloxía ó Noroeste, a cal abrirá novos horizontes ó intercambio de bens con outras rexións atlánticas. En principio, o máis probable é que os contactos marítimos foran de curta distancia ‒a abundancia de minas de estaño nas costas galegas puido atraer ós máis adiantados navegantes das colonias fenicias (gaditanas e tartésicas)‒, existindo varias rutas continentais ó longo de Europa, pero non se descartan percorridos marítimos máis longos que conectaran Portugal con Irlanda, a xulgar pola presenza de caldeiros irlandeses e escudos semellantes en ambas rexións.
![](https://britonia.gal/wp-content/uploads/2022/01/Bronce-final.-Armas-recuperadas-en-el-dragado-del-rio-Ulla-entre-Catoira-y-Pontecesures.jpg)
![](https://britonia.gal/wp-content/uploads/2022/01/10.-Distribucion-metalurgia-europa.-Kristiansen-2001-Europa-antes-de-la-Historia-1-737x1024.jpg)
![](https://britonia.gal/wp-content/uploads/2022/01/Casco-de-Leiro.-Rianxo-Bronce-final-Museo-Arqueologico-de-San-Antton.jpg)
![](https://britonia.gal/wp-content/uploads/2022/01/Caldero-de-Cabarceno-Cantabria.-Tipologia-Islas-Britanicas-costa-francesa.-Bronce-final-1.jpg)
A miúdo, no final da Idade de Bronce da Europa Atlántica, os machados presentan unha gran cantidade de chumbo na súa aliaxe que os imposibilita para usalos como tales e que poderían ter outras funcións simbólicas. Os machados de dobre anel, típicos do occidente peninsular (na Bretaña tiñan un único anel), foron escondidos baixo terra a moreas en diferentes puntos de Galicia coma se fosen tesouros ou bens de intercambio. Por outra banda, a abundante produción de armas constitúe un signo da época que chega a representarse en varios petróglifos do occidente galego, quizais coma sinais territoriais. A maior parte dos restos do Noroeste peninsular atópanse no noroeste de Portugal e no suroeste de Galicia, onde aparecen tamén os primeiros asentamentos fortificados en alto que anteceden ós castros. Outros vestixios da época son a construción anular con ‘enclos’ en Coeses (Lugo), o famoso Casco de ouro de Leiro (Rianxo, A Coruña) ou o campo de fosas funerarias recentemente atopado en Palas de Rei.
![](https://britonia.gal/wp-content/uploads/2022/01/10.-Petroglifo-do-Castrino-de-Conxo-con-armas-do-Bronce-Final-Megaliticia-1024x768.jpg)
![](https://britonia.gal/wp-content/uploads/2022/01/10.-Petroglifos-de-Auga-dos-Cebros.-Bronce-Final-II.-1024x642.jpg)
![](https://britonia.gal/wp-content/uploads/2022/01/9.-Horno-de-la-Edad-del-Bronce-encontrado-en-Belmonte-Linares-Asturias.-Universidad-de-Oviedo-1024x576.jpg)
![](https://britonia.gal/wp-content/uploads/2022/01/Campo-de-fosas-funerarias-de-Palas-de-Rei-Foto-LendaVisual-Axa-Arqueoloxia.-Bronce-final-1-1024x768.jpg)